“Yaratılanı Severim Yaratandan Ötürü” diyen Yunus Emre, bizlere “İlahi Aşk”a ulaşmanın anahtarını vermiş ve bu sözü ile İlahi Aşkı özetlemiştir. Yaratanını seven insan, Yaratıcının yarattığı her şeyi, Yaratana olan sevgisinden dolayı sevmelidir. Aşkını sadece O’na yöneltmelidir. Bu yüce aşka sahip olan insan, sevdiğini ve Onun yarattıklarını, Ona olan aşkı için sevmelidir. Ondan gelene bu aşktan dolayı katlanmalı ve rıza göstermelidir.
Dünya hayatı, bir rüya gibidir. Gördüğümüz güzel ya da kötü rüyaları, uyandığımızda hayal meyal hatırlar ya da hiç hatırlamayız. Hatırladığımız çoğu rüyalarımıza da bir anlam bile veremeyiz. Neydi bu gördüğümüz?... Manası nedir?... İyimi kötümü?... Diye kendi kendimize sorar dururuz. Bazen de yorumlamaya çalışırız.
İşte hayat da böyledir. Yüz yaşına gelmiş birine bile; -“hayattan ne anladınız?” diye sorarsanız, size verecek cevap: “Hiçbir Şey” dir. Ancak, “Takva sahipleri” ve “İlahi Aşkın Hazına varanlar” müstesnadır…
Geçen ömrüne “Hiçbir Şey” diyenlerden biri olarak, yaşamımı özetlemek istiyorum.
Yolum meçhule doğru; gidiyorum ardıma bakmadan
Yürüyorum koşar adımlarla fakat yerimden kalkmadan
Az gittim, uz gittim, usanmadan ama bir arpa boyu yol almadan
Yarım asır geldi-geçti hala gidiyorum; bilmeden-bilinmeden, anlamadan-anlaşılmadan...
Yoruldum ama yılmadım.
Küstüm ama kırılmadım.
Üzüldüm ama vazgeçmedim, vazgeçmem yarenlerden,
Önde gidenlerden, menzile erenlerden, başı dik gezenlerden...
Dostum!...
Hakkı bil, haklıyı savun, haksızın hakkından gel ama şiddete başvurma.
Mazlumların nefesi, gariplerin kafesi, sessizlerin sesi ol ama gürleme.
En büyük servet güvendir, itibardır;
İtibar erdemdir,
Erdem insanlıktır.
İnsan üstün mahluktur; kendini bilir ise...
Kendini bilmez ise insan, doğru yolu bulamaz, yaratılanı sevemez, yaratana ulaşamaz, huzuru bulamaz,...
Ne güzel söylemiş Hacı Bayram Veli:
Bilmek istersen seni
Can içre(içinde) ara canı
Geç canından bul anı
Sen seni bil, sen seni…