Yine ateş düşmüş toprağıma
Yine alev sarılmış yaprağıma
Sessiz çığlıklar yükseliyor gök kubbeye
Bu kez yer ağlıyor gök ıslanıyor,
Yine vatan yanıyor ve yine ben ağlıyorum.
Hani bazen ağlamak bile kifayetsiz kalır ya,
İşte tam da o haldeyim.
Hani yangın insanın içinde olur ya
ta derinlerde
İşte öyle derinlerim yanıyor,
içim acıyor.
Ben hep ormanları ciğerlerim sandım
yüreğimmiş meğer, yüreğim yanıyor
Yanınca anladım.
Haydi atın tüm acıları içimdeki yangına
Yansın tüm acılar kül olsun.
Acılar bende yansın,
Acılar bana kalsın
Yeter ki çiçekler solmasın.
Ormanlar yanmasın
Yeter ki toprak ağlamasın.
Hani bazen boğaz düğümlenir,
ses kısılır, söz susulur,
Sözler anlamsızlaşır ya
İşte tam da öyleyim.
Haykırmak istiyorum,
Boğazım düğümlü konuşamıyorum.
Ağlamak istiyorum,
Bu kez göz yaşımla konuşmak istiyorum
Kulakları çınlatmak, vicdanları kanatmak, acıtmak istiyorum.
İçim yanıyor
İçimdeki yangında göz yaşlarım kaynıyor,
gözlerim yanıyor
ağlayamıyorum...