Sokağına geldim bir akşam üstü
Ağlarken kapına düştü gözyaşım.
Gönlüm sana değil kadere küstü
Yoruldu yüreğim ah dertli başım

Geceler yorganım mehtap sırdaşım.
Baksan pencerenden beni görürsün
Yanan yüreğimde sen de erirsin
Çatlamış toprağa aşkla yürürsün

Karışmış mevsimim temmuzda kışım
Çatlamış dudaklar yazda donmuşum.
Yürekte yangınlar derin olurmuş
Leyla Mecnun'undan aklı alırmış

Çölde serapları Leyla sanırmış
Hayalde yitirip düşte bulmuşum
Hem Kerem hem Ferhat hem Mecnun'muşum
Bu sessiz sokaklar benimdir gece

Işıklar süzülür bir uçtan uca
Dayanmak imkansız gönül sevince
Suskun ve yalnızım dinmez ki yaşım
Sokak aydınlanmış elveda taşım.
UĞUR KOCABEY
HAZ. 2020