Ay gibisin hayatımda
Ne doğduğun belli, ne de battığın,
Ne geldiğin belli ne de gittiğin.
Bir ay gibisin ay yüzlüm,
Bazen dolunay gibi parlak neşeli,
Bazen hilal gibi zarif cilveli
Bazen de yarımsın Ayyüce
Sanki mahzun, Sanki üzgün
Bazen kırgın, bazen kızgın
Bazen de bulutlar ardındasın
Ürkek ve masum.
Gelişini müjdeleyen bir şafağın da olmadı ki senin.
Doğup da ısıtmadın,
batarken soğutmadın
Bir güneş gibi günümü ağartmadın.
Olsun ama Ayyüce,
Mehtabın var ya senin,
Benim geceme,
sensizliğime,
kimsezliğime doğuyorsun Ay yüzlüm.
Biliyorum,
Sen gökte yalnız,
ben yerde yapayalnız
Mehtabında sessizliğimi,
alaca karanlığında
sensizliğimi yaşıyorum
Sessiz sessiz.
Ayyüce,
Senin doğuşun belirmek,
batışın kaybolmak da olsa
Varlığını bilmek,
Bir ay gibi görülmek
Mehtabında dirilmek
yetiyor insana.
Bazen denize düşüp korkutuyorsun beni,
Ama yakamoz olup kıpır kıpır görünce seni,
Rahatlatıyor içimi.
Biliyorum,
Sen hep varsın
Ve, bensiz benimlesin
Ve de gecemdesin.
Benimsin,
Görünmeyenimsin,
Beni bensiz sevensin,
Hem gündüzüm,
hem de gecemsin,
Bir ay gibi yücesin
Ayyüce...
UĞUR KOCA
