“Biz” demeyi unutup, “Ben” diyoruz artık.
Sevgi uçtu gönülden, Saygıya argo kattık.
Sözümüz yalan oldu, Özümüzü kararttık.
Menfaat kavramını, Fazlasıyla abarttık.
Hani eski muhabbet ? Nerde eski dostluklar?
Arkadaşlık kalmamış, El olmuş akrabalar.
İnsanlık can çekişir, Hani eski insanlar?
Evlat babayı bilmez, Baba derdine yanar.
Komşunun külü bitmiş, Yoktur artık muhtaçlar.
Ayni binada yaşar, Kimseyi tanımazlar.
Hastalıkta, sağlıkta; Birbirini sormazlar.
Selam vermek zor olmuş, Dönüp yüze bakmazlar.
Sanki ayrı dünyada, Sanki ayrı alemde.
Bayramlarda coşku yok, Sanki herkes matemde.
Ekmekte tuz kalmamış, Bereketi yok hem de.
Dünya artık gün sayar, Yolculuk yakın demde.
Ömür uçup gidiyor, Tövbe et istiğfar et.
Şeytan ile arana, Namaz ile çek bir set.
Oruç ile sıhhat bul, Bitsin bu kin ve haset.
Zekat ile malını; Kirden, pastan temizlet.
Bir defa da hacca git, İmkanın varsa şayet.
Amelin salih olsa da, Önemli olan niyet...
Müminin silahı dua’dır, gece-gündüz dua et!
Ölümden korkma sakın, Rahmana iltica et!
Hamdullah uyan artık, Geldin yolun sonuna!
Sanmaki fani hayat, Kâr kalacak yanına!
Sermayen tükeniyor, Belki kalmaz yarına!
Rahatlığına güvenme, Ölüm yarendir sana!
Ahirette torpil yok, Ne baba var ne ana…
Fırsatı kaçırmadan; Sarıl, “Kerim Kur’an”a
Selam olsun mümine, Müttakı̇ müslümana!
Şefaat eylesin nebi, Bütün ehli imana!…
Hamdullah IŞIK / malabub@yaani.com