İnsana özgü en güzel duygulardan biri hiç kuşkusuz sevgidir. İnsanın insanı sevmesi, insanın Allah'ı sevmesi gibi İslam'da her şeyden önce sevgi duygusu yücelmiştir. Özellikle dini bayramlarda sevgi ve hoşgörünün zirveye ulaştığını görüyoruz. Keşke insanlar, bu aylardan sonra da aynı sevgi ve hoşgörüyü gösterebilseler.
Bir İslam mistiği olan Yunus'un şiirlerinin temel konusu sevgidir. Sevmek, sevilmek hem de önyargısız, koşulsuz olarak sevmek Yunus'la özdeşleşmiştir. Sevgiyi öyle yüce duygulara bağlamıştır ki, hiçbir olumsuzluktan etkilenmez. Mevlana da, sevgiyi insanoğlunun sahip olduğu veya sahip olması gereken güç olarak görmüştür. Ona göre, "sevgiyle bulanık, tortulu sular arı hale gelir, sevgiden ölüler dirilir, padişahlar kul olur, bakırlar altın kesilir."

 Sevgi kavramı, sözcük olarak da insanı okşayan bir olgudur. Ancak sevgi öyle bir duygudur ki, tanımını yapmak son derece güçtür. "Her şeyin başı sevgidir" diyoruz. Çünkü sevgiyle yaklaşılan en yırtıcı hayvan bile uysallaşır ve karşıdakine zarar vermez. Sevgi anlatılmakla değil, yaşanmakla, paylaşılmakla anlam kazanır. Sevgi hayatın ta kendisidir, özüdür. Sevmek yaşamaktır, paylaşmaktır. Sevmek yürümektir gönüllerde. Tamamıyla sevgiden yoksun olan için de yaşamın bir anlamı olmaz. Sevgisizlik, her türlü kötü alışkanlığın başlangıcı, hayatın sonu demektir.

Evlerimizdeki, çevremizdeki çiçekler, ağaçlar, çocuklar ve yaşayan tüm canlı varlıklar sevgiyle büyür ve hayat bulur. Sevgi; hayattır, yaşama sevincidir, her şey sevgiyle güzelleşir, hayatı sevince çekilir hale gelir. Ama biz ne yapıyoruz? Başkalarına olan kızgınlığımızı, insanlara ve çevreye zarar vererek gidermeye çalışıyoruz. Bu davranış biçimi, o insanın sevgiden ne kadar yoksun olduğunu ortaya koyar. İnsan sevgiyle ancak sevdiği zaman anlayabilir. Hayat sevgidir, sevgi de hayattır. Hayatın gerçeği ve güzel bir hayat olması için beklemeden, karşılıksız sevmektir.

Hayatı anlamak ve yaşama bir anlam katmak için, sevgiyi yakalamak ve anlamlı kılmak lazım. İnsan yüreğini sevgiye açarsa; kini, nefreti ve tüm kötülükleri kafasından siler atar. Ve insanı erdemleştiren, duyguyu sıcak, yüreği temiz tutan, çıkarsız, yalansız sevgiye yönelmesini sağlar. Sevmeyen insanın hayatı güzel ve anlamlı da olmaz. Sevgi insana huzur verir. Sevginin açamayacağı kapı hemen hemen yoktur.

Her başarıda sevgi, her mutlulukta sevgi, her acı da bile sevgi vardır. Sevgi insanların acılarını paylaşır. Sevgi ruhun gıdası, hoşgörünün değişmez bir yaşam biçimidir. Ruh sağlıyla gelişir, filizlenir büyür, sevgiyle yaşar yaşatır. Aslında şiddet olaylarının temelinde hep sevgisizlik yatmaktadır. Sevgisizlik çoğu zaman, insanları özellikle gençleri bir başka dünyaya sürükler. Onun için her ortamda sevgiye ve hoşgörüye daha çok yer vermek gerekir. Özellikle eğitim kurumlarında sevgi konusu çok detaylı bir şekilde işlenmelidir. Sofranızdan bereket, çevrenizden ve gönlünüzden sevgi eksik olmasın. Nefret kolaydır, affetmek güçtür, güç olanı başarmak insanlığın faziletidir.