Daha önceden  de  hak etmediğiniz  ama, size reva  görülen  sosyal  ve ekonomik bir yükün  ağırlığını  yaşadığımız  bu günlerde ,bu küresel  salgın musibeti de  eklenince  ne kadar  zor  günler geçirdiğinizi  anlıyor, hep dua  ediyorum.
 
Bu  samimi duygularımı  ifade ederken de  hakikaten de  insanlığa hizmetin  ne kadar  büyük  bir  şeref olduğunu  biliyor, anlıyor, ama  bu şerefe  nail  olan  vesayetin  hizmeti seksen  iki  milyon  insanımıza  bir  vefa olarak da  değil de, adeta  bir cefa  olarak  yönetilmesine   üzülüyor, bir anlam  veremiyor; vicdanım kabul  etmediği  için de duaya  sarılıp  ya Rabbi bana  bir imkan  ver de milletimize yardımcı  olabileyim  demekten  öteye  gidemiyorum.
 
       Evet  biz insan  olarak, inancımız gereği Allahtan  gelen  her türlü musibete,  itiatkar  ve  sabırlı olmalıyız.Hz Mevlananın  dediği  gibi:
          Sıkıntılar  misafir  gibidir; gelir gider. Önemli  olan gönderenin hatırına  misafire  sabretmektir.  Ama  başka  bir  sıkıntı  var ki; tamamen insani  olan, kötü  yönetilmenin sonucu  olarak,  millete çile  ve  yokluk çektirmek  kader  değildir. Hiçbir insanın, hiç bir yönetimin  hiç bir  unsurun, bunu yaşatmaya  ne  hakkı vardır;  ne de haddi  olabilir. Zaten imanı  kamil  olan  hiç  bir vicdan da bunu  kabul  etmez; ve etmemelidir. Bu duygularımı  ifade ederken de vatan, millet, devlet, bayrak, sevgimizin  bağlılığı  her  şeyin  üstünde gelir.
.
         Zaten milletinin, devletinin, vatanının, selayeti için  sancı çeken insanların  işidir. Doğruları yazmak.
 
           Eğer  bu gün  toplumumuzda rayında  gitmeyen  bir sıkıntı  var ise; buna sadece  seyirci  alıp  sorunun daha  da  büyümesine fırsat vermekten se, buna  müdahale edip, sıkıntıyı  çözmek, temenni  ve eleştiri  yapmak, bunu anlamayan  yönetimlere  yolunu  kaybetmiş  bir insana   yolunu  bulması  için  verilmiş bir  pusula  kabul  edilmelidir.
 
         Peki  yirmibirinci  yüzyıldaki   bir çağda, devletin  giderek milletinin sosyal  refahını  yükseltmesi gerektirirken, bu işsizlik, yokluk, açlık, makasının  giderek  artmasını  neye borçluyuz. Dünyada  günde  25 bin insanın  açlıktan  öldüğünü, bunu yıla vurduğumuzda  korkunç  bir rakamın ortaya  çıktığını  görmekteyiz.
 
      İşte  ülkemizde  en birincil sorun olan  işsizlik, ve  yoksullukla tam anlamıyla  bir  savaş  başlatmıyoruz. Bu sorun rakamlara  baktığımız  zaman günümüzün hastalığı  olan  krona virüsünden  de  büyük  bir  sorun olduğunu  görmekteyiz. Peki bu korunaya karşı  tam  bir seferberlik yapılabiliniyorsa,  neden  yoksullukla  İşsizlikle  binlerce kapanan işyerleri  için  bir savaş  başlatmıyoruz?
 
       Haklısınız  çünkü  bu  virüs  hiç  bir insan  ayrımı, sosyal sınıfı  dinlemiyor.  Peki  illahi  bizim  hayatlarımız tehlikeye  girdiği zaman mı devreye gireceğiz.
         İnsan  hayatı bu kadar  ucuz mu? Tarihimize  baktığımızda  Osmanlıdan başlayarak, 23 NİSAN 1923’te  Türkiye   Büyük  Millet  Meclisinin kurulmasıyla ilk TBMM’ si  kurtuluş  savaşını o günkü şartlarda   başarıyla sevk ve idare  ederek, her türlü sıkıntıya göğüs  gererek  bu günkü  Türkiye cumhuriyeti  devletini  bizlere  hediye etmişlerdir.
 
       Peki  böyle mi olmalıydı? Osmanlı’nın torunları, olarak Türkiye cumhuriyeti devletinin  birer  varisleri olarak, ellerimizi  vicdanlarımıza koyduğumuzda  bu  yönetimde  bir şeylerin  eksik  olduğunu  fark etmemek  için  kör ve sağır olmak lazım niçin mi?
 
     Bu gün adalet yönetim vesayetinin baskısına girdiği için Medya vesayete  kurban olduğu için düşüncelere   frangalar vurulduğu  için ve, nasıl Kuran  dinimizin temeli  ve  anayasası  ise; adalet te  devletimizin  temeli ve anayasasıdır.
 
           Hz  Ömerin  dediği  gibi: ben  minareyi  yıkarım  ama adaleti yıkmam. Peki yönetimler  yanlıştan  dönüp asıl  işi  olan millete  dönemez mi? Elbette yol çamursuz insan kusursuz olmaz.
 
      Tabiki  insanlar hata  ve yanlış yaptığı  gibi,  devletlerde  yanlış yapabilir. Önemli  olan  hatasını görüp milletin istek  ve temennilerine dönüş yapmaktır.
 
        Haydi  devletim bu ülke insanları her zaman  sizin  yanınızda  oldu. Sizi iktidar yaptı, sizi cumhurbaşkanı yaptı. Kısacası sizi  ödüllendirdi.
 
        Şimdi  sıra  sizde  bu millete  vefa borcunuzu  ödemek  için, Türk milletine  bela  olan işsizliğe, yokluğa, açlığa, savaş açıp  bitirmek için İstiklal  marşımızın  mimarı  MEHMET AKİF ERSOY gibi  sırtında  paltosu yokken  bu  marştan  kazandığı  para ödülünü  Darül Mesai  vakfına bağışladı.
 
       Sizde  İlk fedekarlığı  kendinizden başlayarak, üç aylık  maaşınızı  Türk milletine  hediye  ederek   Türkiye devletinde    milletin  ekonomisini düzeltmek  için  Tekalifi  Milliye (ULUSAL YÜKÜMLÜLÜKLER) ye  davet ediyorum.
 
         Bu güzel  temenni   ve önerimin  vuku  bulmasını  dilerken Yüce  milletimizin  o güzel  günlere  dönmesi  için  ve bu virüs ten kurtulması   dileğiyle