Neden insanlık geriye gidiyor? Özünde ve sözünde olmak, doğal olmak, insan ve insanlığımızın bir gereği değil midir? İnsanın özü içindeki beslediği duygu ve düşüncelerde saklıdır. Kişi içinde hangi duyguları beslerse, yaşadığı dünyanın rengi ona boyanır. Maalesef bugün içinde yaşadığımız dünyamız, insanlığın iç dünyasındaki beslediği zalimlik ve kötülüklerle kirleniyor, bizi insanlığımızdan, dünyamızı da her gün biraz daha çekilmez, ve yaşanılmaz bir mezraya itiyor.
 
          Yıllarca içimizde beslediğimiz İyilikler de ve kötülükler de bizim eserimiz. Biz dünyamızı daha çekilmez bir dünya, tutum, davranış, ve ahlakımızla insanlığımızı bitirme noktasında, adeta pamuk ipliğine bağlı bir konuma getirdik. İnsanlıktan, doğruluktan, hak ve adaletten uzaklaştıkça, dünyamızda insanlığın emrindeki bu kötü emel, zalimlikleri kaldıramaz hale geldi. Hep yakınıp dert yanıyoruz? İyi bir yaşam ve güvenli yarınlarımızın olmadığını dile getiriyoruz. Acaba  bu olumsuz, ve karamsar düşünce ve duygularımızın oluşmasındaki etken gene de bizden kaynaklı olduğunu farkında mıyız? Kesinlikte içinde yaşadığımız dünyamız, ve yaşamlarımızı biz kararttık. İçimizdeki niyet tohumlarını, doğal bir şekilde yeşertmedik. Bugün insanlık kendim ettim; kendim buldum sözünü yadırgamasın. İnsanlık neyi ektiyse, maalesef bugün onları biçiyor.
 
           İnsan olmak, vicdanlı, merhametli, ahlak ve adaletli olmak insanlığımızın bir gereği, biz biz yapan, değerlerin başında gelen, dinimizin temel taşlarını oluşturan birer kırmızı çizgileridir. Yüce dinimizin  sıklıkla üstüne basa basa, insanlığı İYİLİĞİ EMRETMEK, KÖTÜLÜKTEN SAKINDIRMAK 
ayetini sık sık bizlere hatırlatıyor.
Her Müslümanın mükellef olduğu çok mühim bir vazife vardır. O da iyiliği emretmek, kötülükten sakındırmaktır. Bu asırda devam eden müspet cihad şekli budur. İyilikleri emretmek, zarar vermezse nasihatta bulunmak, iyi insanlara mahsus bir davranıştır. Peygamberlerin açtığı bir çığırdır. Manevî bir cihaddır. İyi bir toplum elde etmenin tek yoludur.
 
     Değerli okuyucularımız, hak birdir. Doğruda birdir. Kurtuluş ve selamete varmanın yolunda haktan geçer. Yeter ki içimizdeki niyet tohumlarını iyilikten, haktan, doğruluk ve adaletten taraf besleyelim. Unutmayalım ki içimizde çimlenip filizlenen, iyilik ve kötülüğün anahtarı elimizde. Biz yüce yaradanın kainattaki en şerefli birer varlıkları olarak, içimizdeki niyet tarlamızı, iyi niyet tohumları ekerek, dünyamızı, yaşamlarımızı, insanlığımızı, canlandırarak, ahiret yolculuğundaki imtihanımızda  kazançlı bir hasada çevirebiliriz.