Değerli okuyucularımız herkese dua ve  selamla yazıma başlıyorum. Zaman, tarih, tecrübe daha nereye kadar deyim yerindeyse, millet olarak, yönetim olarak, pas pas bağırıp, bizleri iliklerimize kadar titretip, bizleri asıllarımıza, doğruya, adalete, ahlaka, ve yarınlarımız, ve genç nesil mirasçı evlatlarımıza  olması gereken, ve beklenen niyet ve eyleme buluşturup bizleri kendi ayaklarımız üzerinde durmayı, özümüz olmayı öğretecek.
 
        Hep öz olmadığımız için kaybediyoruz. Kaybedince de toplumsal yaşantılarımızı  a dan z’ye sekteye uğratıp, millet ve devlet olarak, zarar ve ziyanla odaklı bir yaşantı ve bu yaşantıların yansıması  sonucu  sancılı ve en kazlı yarınlara doğru yelken açıyoruz.İşte bugün dünya devletleri ve ülkemizde kötü ve öz olmayan  yönetimdeki niyet ve anlayış ülke insanlarını ekonomik felakete, felaketin sonucunda da, maddiyata teslim olan bir ahlakla karşı karşıya getirdi.Hiç millet olarak, devlet olarak kendimizi sorgulamıyoruz.Hep hatayı başkasına ve başka nedenlere bağlıyoruz .Halbuki her eylem ve fiil kendi özünden bağımsız değildir. Bugün ülkemizde ekonomik gidişat iyi gitmiyorsa, enflasyon, hayat pahalılığı, yoksulluk ve işsizlik artmışsa, plansız ve proğramsız  bir yö yönetimin, zafiyetinden kaynaklı bir krizi hep birlikte yaşıyoruz.Dünü kötü yönetenler bugünü kolay kolay ıslah edemezler. Türkiye'de finansal krizler ya da ekonomik krizler makro ekonomik yapının bozulmasıyla ortaya çıkan buhran dönemleridir. 1929 Dünya Ekonomik Bunalımı sonrası yaşanan başlıca krizler; 1946, 1958, 1960, 1974, 1980, 1982, 1990, 1994, 2000-2001, 2008 ve 2018-2022 krizleridir.
 
       1929 dan bu yana 14 kez ekonomik kriz
görmüş ve yaşamış bir Türkiye olarak bunlardan hiç mi ders almadık?Aslında insanlar ve yönetimler hata yapa yapa doğruyu bulur.Doğrudur.Fakat bu hatalar belli zaman diliminde kendinden çok söz ettiriyorsa bu artık hata değil, ihmal olarak ancak kabul edilebilir.İşte bugün hiç haketmediğimiz bu ekonomik buhranların sebebleri, yöneten siyasi iradelerin ihmal ve ben nasıl kazanırım felsefesinde aranmalıdır.Yönetimde niyet özle buluşmazsa, sahte bir  yönetim anlayışı bugünkü devlet ve milleti yarınlara taşıyamaz.Bugün taşıyamadığı gibi.Sancılı ve sıkıntılı geçen hayat koşulları insanları umutsuzluğa iter.Umudu ve gayesi olmayanlarında yarınlardan mahrum bırakır.Bu umutsuzluk tablusu dün bir yumaktı, bugün çığ gibi büyüdü, yarınlarımızın önüne bir bari kat olarak çıkıverdi.Tabiki bu yaşam dünyasın da sorun ve sıkıntılarımızın mimarları olarak, ancak bizler adeta  hiptonize edilmiş beyinlemizdeki puslu havayı dağıtıp, kendimize geldiğimizde hayat bizden çalmayacak, zarar ve ziyanlarımızı telafi etme moduna girebileceğiz.
 
      Srilanka devletinde dün kriz bir yumaktı, bugün dev gibi büyüdü.Bu krizi taşıyamayan Srilanka devleti ve milletini adeta yuttu.Ve sonuç olarak bir devletin iflasına sebebiyet verdi.Bugün küresel dünyada artık her yerden alarm veriliyor.Yönetim, adalet, ekonomi, ahlak açlık, yoksulluk, işsizlik diz boyu.Öze ve sağlam temellere dayanmayan hiç irade ayakta kalamaz.Bizde bir Srikanka ateşine düşmemek için, ekonomiden a dan z’ ye ipleri sağlam kazıklara bağlamamız lazım.Bunun yanında insan ve insanlığa yatırım yapıp, yarınlarımıza güvenli dünyalar bırakalım.Unutmayalım ki temiz bir dünya, güvenli yarınlar bugünden geçmektedir